Historia
Pierwsza wzmianka źródłowa na temat Bogdanowa pochodzi z 1356 r. – ówczesny wójt Obornik, fundując kościół Św. Ducha pod Obornikami uposażył go m.in. w dwa łany własne z łąkami we wsi Bogdanowo i dziesięcinę z dwóch łanów po 12 groszy z tej wsi.
Wojna polsko-szwedzka sprawiła, że w II połowie XVII w. Bogdanowo, podobnie jak Oborniki
i pobliskie miejscowości, zostało zniszczone i opustoszało.
Ciekawe historyczne koleje losu przechodził też kościół św. Ducha ze szpitalem, wybudowany w połowie XIV wieku. Pobliska Warta systematycznie go zalewała, dlatego w połowie XVIII w – dekretem władzy duchownej – kościół został przeniesiony na grunty Bogdanowa. W 1777 r. Antoni Łodzia Rogaliński, ówczesny starosta obornicki, kościół ten gruntownie odnowił i wybudował proboszczówkę. lW latach 1928-1935 w jego miejscu wybudowano Kalwarię Obornicką, która do dzisiaj należy do parafii Najświętszej Marii Panny w Obornikach.
Natomiast szpital Św. Ducha przetrwał na lewym brzegu Warty w Obornikach do początków XIX wieku.
Według planu wsi z 1793 roku grunty folwarczne były odseparowanie od chłopskich, ogrody zajęte pod plantacje tabaki i chmielu. Wieś zwarta nieregularna , kościół na skraju wsi przy trakcie poznańskim, w środku wsi karczma. Cała wieś zlokalizowana była wówczas w znacznej odległości od dzisiejszej szosy poznańskiej. Dopiero po uwłaszczeniu i zrealizowaniu projektowej przebudowy, gospodarstwa wiejskie przeniesiono na trakt Poznań – Oborniki. Po roku 1793 folwark przejęły władze pruskie.
W 1845 roku Bogdanowo należało do rzędu pruskiego i tworzyło jeden z pięciu istniejących w powiecie obornickim okręgów, obejmujący 18 wsi, 142 domy i 1506 mieszkańców. Sama wieś liczyła wówczas 12 domów i 207 mieszkańców. W 1887 roku Bogdanowo znajdowało się w rękach Niemca Hugo Kutnera. Było wtedy 12 domów i 197 mieszkańców, z tego 147 Polaków i 50 Niemców (105 analfabetów).